سفرنامه اربعین 1401

نیمه شعبان، زادروز باقیمانده خدا در زمین برایم فرصت مناسبی بود تا سفرنامه کوتاهی که در اربعین 1401 روایت شده را با شما نیز به اشتراک بگذارم.  برگ‌های این سفرنامه در قالب سلسله استوری‌هایی مکتوب شد که در طول سفر روزانه از طریق صفحه‌ام در اینستاگرام منتشر می‌شد. این سفرنامه عکس‌هایش از گوشه گوشه‌ی خانه پدری آقا امام زمان (سر من رای) ثبت گردیده. امید است انتشار این سفرنامه و تورق آن یاد حضرت حجت را در دل‌های عاشق زنده و شوق زیارت خانه پدری حضرتش را در دل خوانندگان این سفرنامه پدید آورد و توفیق زیارتش را نصیب چشم‌های فروریخته گرداند.

 

مقدمه:

روایت‌گری؛ شیوه‌ها و اهداف گوناگونی می‌تواند داشته باشد. امسال در قرارگاه تصمیم‌ داشتیم تا در بخش فرهنگی توسعه‌ای بدهیم و خدمت و حرم را روایت کنیم. بنا به دلایل گوناگونی فردی را نتوانستیم برای این امر قرار دهیم و بر گردن ما افتاد. تلاش شد روش روایت را اندکی از قرآن اقتباس کنیم و از همه ظرفیت‌های انتقال مفهوم در کنار کلمه و کلام بهره ببریم. ذکر مفاهیم موجز و استفاده از نشانه‌ها و ترتیب و توالی عکس‌های پس زمینه، جمله‌بندی‌های کوتاه و بلند و عکس‌هایی که تلاش شد سهم آسمان در آن‌ها بیشتر از زمین باشد از مواردی است که به عنوان روش انتقال مفهوم از آن‌ها بهره گرفته شد. ادبیات روایت اما، سعی شد تا بیشتر روایتی عاشقانه و متاله را ترسیم کند؛ بدون آسیب‌ها و فسادهای ‹گیسو› و ‹شراب› ادبیات عرفانی متداول. لاجرم آنچه خواهید دید، جایگزینی کلام مجید  و دعاگونگی در خلال متن بود.
گرچه از پیش مشخص بود حجم وظائف حفظ نظام (راهنمای زائر) و مفقودین، امکان روایت‌گری را سخت و فراغ بال و روحیه‌ی لطیف مدنظر  راوی را   کمی می‌آلاید. در برخی اوقات حتی فرصتی برای تصویربرداری هم باقی نمی‌ماند تا در آسودگی به تدوین آن بپردازیم اما  با این حال این حداقل، با اشعاری که  فی البداهه و پر از ایرادات فنی نگاشته شدند پیش روی شماست. اربعین 1401 هجری شمسی با فراز و فرودهایی بسیار  و احوالات نفسانی ناصواب  به امید اصلاح به پایان رسید. امید است حضرت الله و حضرات معصومین علیهماالسلام  ، ما را مورد  رحمت و مغفرت خود قرار دهند و  در روز فزع اکبر  قلم عفو بر آن کشیده و از ما در مورد آن سوال نکنند.

 

برای دانلود سفرنامه روی تصویر کلیک کنید:
 

یک تفکیک کوچک

تقریبا در همه جا می‌نویسم، اینستا، تویتر، بلاگ ... اما حسب مولفه‌های مختلفی آن‌ها را تفکیک کردم. 1. دامنه مخاطبین 2. نوع مخاطبین 3. فضای پلتفرم 4. تعداد مخاطبین 5. ماندگاری و حواشی. ماندگارترین و کم مخاطب‌ترین رسانه اینجاست. بیشتر بلاگ بدرد انبار کردن میخورد، یک سری یادداشت‌هایی که دوست دارم منتشر شود اما مایل نیستم مخاطبانی آشنا در لحظه با آن برخورد کنند را اینجا می‌نویسم. کسانی که حوصله کنند یا اهل مطالعه یادداشت‌های خاک خورده باشند آن را ببینند کافی است. بعد از آن توییتر است. کوتاه موجز و خاص. البته یک الهی‌نامه هم آن‌جا دارم که در این صفحه متونش را هر از چندگاهی بروز و ذخیره می‌کنم. بعد از آن اینستا است. همه آن را می‌بینند و لایوها و صحبت‌ها. تحلیل اخبار و اتفاقات و واکنش‌ها را در آنجا می‌رویم چون خیلی قابل دسترس است. و دامنه مخاطبین فعال و گسترده‌ای هم دارد. اگر می‌شد اینجا بنویسیم خیلی بهتر بود. اما حیف که بیان همگام با امکانات وب پیشرفت نکرد! حتی قالب موجود را خودم بصورت دستی واکنشگرا کردم!
مطالب دیگری هم هست که برای انتشار در فضای وب یا وقت مبسوط یا می‌خواهد. مثلا کتاب‌ها یا جزواتی که نوشتیم یا پروژه‌هایی که در این سال‌ها انجام دادیم. پروژه طیف‌شناسی خواب افراد، آینده پژوهی گناه، نظام‌سازی برای کشور با الگوی توسعه دستگاه ولایت... البته پروژه‌های اقتصادی و معیشتی که در جای خودشان در حال انتشار هستند و به آن دسترسی وجود دارد.

خلاصه آنکه بدانید چرا اینجا اینقدر خاک گرفته و دیر روزآمد است.

 

ایرانی برای ساختن

چند وقتی است که ظهور و بروز بعد اجتماعی را بیشتر کردم و در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی حضور محدودی دارم. در اینستاگرام تلاش می‌کنم با دوستان و رفقا و اندیمشندان جوان و مدیران آینده گپ و گفت کنم البته داب بر این است که بیشتر بشنوم و استفاده کنم.

برای ساخت ایران، آنچه امروز نیاز من است آشنایی با حال و هوای قشر جوانیست که فردا خواه ناخواه کار بدست آن‌ها خواهد بود. اگر مدیر باشیم تعامل با آن‌ها خواهد بود، اگر سیستم‌ساز باشیم، مجری آن‌ها خواهند بود، اگر در عرصه علم و اندیشه باشیم پاسخ در باره آن‌ها خواهد بود و اگر عضو عادی جامعه هم باشیم تحلیل بهتر آن بالا دستی‌ها به صبوری بیشتر خواهد انجامید.

پس در بخشی از اجرا، اینکه بدانم طیف‌های مختلف در حوزه‌های مختلف چگونه فکر می‌کنند و چه برنامه‌ای برای اجرا دارند برایم مهم است. چون معتقد هستم هر کس به رویایی که خود در سر دارد عمل می‌کند، نه رویا یا برنامه دیگران. پس باید رویای آن‌ها و هدف مشخص برخی از آن‌ها و برنامه مدون انگشت‌شماری از آن‌ها را بشناسیم.

امید است خدای متعال نیت خالص این نسل نو را برکت بدهد.

اندیشه بر سر دوراهی دوگانه رای و بیعت

انتخابات با فراز و فرودهای بسیار به پایان رسید و اکنون با آرامش بیشتری می‌توان در مورد انتخابات و شیوه حکمرانی صحبت کرد. آیا دموکراسی و رای غایت ماست یا بیعت و ولایت؟

در بحث حکمرانی اگر از نگاه کل به جز وارد شویم، تعیین الگوی حکمرانی بحث اولی است که باید به آن پرداخت. اینکه در حال حاضر در موضوع حکمرانی در جهان دو الگو وجود دارد باید مشخص گردد. و پس از آن باید به موضوع شیوه‌ها و ساختارهای آن وارد شد.

 

 

الگوی اول: انسان بنیان

در این الگو شاهد هستیم که جامعه هدف تلاش می‌کند خود بر خود حکومت کند. به تعبیر دیگر خدا بر این مردم باواسطه یا بلاواسطه حکمرانی نمی‌کند بلکه به دنبال حکومت با قواعد خود ساخته هستند.

در این الگو حکومت‌های دموکراسی و دیکتاتوری تعریف می‌شوند که در دو سوی یک طیف تعریف می‌شوند. و شاخص آن‌ها تاثیرگذاری تعدد افراد بر حکمرانی است. اگر تنها یک نفر بر حکومت تاثیر گذار باشد دیکتاتوری و اگر عموم مردم به انحاء مختلف در آن دخیل باشند دموکراسی است. بدیهی است که در دیکتاتوری و پادشاهی عده بسیار محدودی مشورت داده و در دموکراسی نمی‌توان در هر لحظه نظر همه مردم را دخیل کرد چرا که تناقض آرا خواهد داشت. پس دیکتاتوری محض یا دموکراسی محض قابل اجرا نیست و حکومت‌های مایل به دو سر طیف از عمر کوتاهی برخوردار هستند و با فروپاشی مواجه می‌شوند.

گرچه دموکراسی خود الگوهای متفاوتی در حکمرانی دارد و در کشورهای مختلف با مکاتب مختلفی اجرایی شده است.

یک پله سخت!

این روزها مجددا طرح بانکداری مجلس روی خط آمده است. آقای بحرینی و تیمش هر از چندگاهی و در اوقات لب طلایی تعویض مجلس و دولت روی صحن می‌رود. و از آنسو باز مخالفان طرح می‌آیند و عزا می‌گیرند که این چه طرحی است که شما ساخته‌اید.

مشکل اینجاست که آقایان می‌گویند ما ایراد بانک را عدم شفافیت و نبود نظارت میبینیم. اما منتقدان در مورد ایرادهای بنیادی‌تری صحبت می‌کنند.

جلسات مختلفی را در مجموعه‌های نظام شنیده و دیده‌ام اما متاسفانه، مشکل اصلی نه طرح و برنامه و نه ایراد شناسی است. مشکل نوع نگاه کارشناسان و نخبگان به پدیده‌هاست.

دلنوشت‌هایی اربعینی

برای عزیزانی که در اربعین‌ها برای ارباب خالصانه خدمت کرده‌اند، هیچ متنی گویای عشقشان نیست. اما خوب، به خواست دوستان متنی نوشتیم که مصداقش همه کسانی است که در اربعین زوار را خدمت می‌کنند. یاد آن روزها در این حال و هوای دوری کرونایی، غنیمتی است که عشاق آن را می‌فهمند.

 

بسم الله الرحمن الرحیم

سال 1400 مصادف است با ماه شعبان و بهار طبیعت و بهار دل و جان به مقارنه رسیده‌اند. ماه حضرت رسول که آن را غنیمت حساب می‌کنیم و بهره می‌بریم. امسال که سایه سنگین کرونا همچنان بر سر جامعه سنگینی می‌کند، اهل ایمان بیشتر خانه نشین شده‌اند چرا که امام جامعه به آن توصیه کرده است.

 انتخابات ریاست جمهوری در پیش افتاده و بحث و دغدغه در مورد آن بسیار زیاد است. شاید در فرصتی مغتنم در مورد ساختار دموکراتیزه موجود در انقلاب اندکی نوشتم. مهم این است که در این سده بیشتر بنویسم و بیشتر افکار را به اشتراک بگذارم. که در گفت و شنود انسان می‌آموزد و در سکوت انسان رشد می‌کند. حال این آموختن می‌تواند از مخاطب باشد یا به حکم ساختار تفکر در مواجه با سوالات جدید انسان داده‌هایش را به شکل جدیدی بچیند یا مرتبط کند و به ناگاه نتیجه جدیدی حاصل شود. البته نباید فراموش کرد که گزاره‌های جدید لزوما توسط فکر کردن یا شنیدن بدست نمی‌آیند بلکه الهام وحیانی یا شیطانی حجم عظیمی از داده‌های و تحلیل‌های ما را شکل می‌دهد که در نگاه اول خود را صاحب آن می‌دانیم اما اگر اندکی همان قوه تفکر را به جستجو بفرستیم به خوبی می‌فهمیم که بله! این گزاره مال ما نبود.

خب! اینجا محل نوشتن داده‌ها و تحلیل‌هاست. شاید کسی بیاید و چیزی بخواند. اما فقط اطلاع جدیدی را بدست آورده و رشد محصول فعالیتی جداگانه است که لزوما با دانستن رخ نمی دهد و نمی‌توان آن را به سبک کلمات منتقل کرد، به قول معروف نمی‌توان با «مرگ مولف» انتظار رشد داشت. اگر می خواهید رشد کنید، کتاب اخلاق نخوانید و فایل صوتی گوش نکنید، به جلسه بروید و استاد خصوصی پیدا کنید. آن راهی که ده سال با مطالعه و خواندن و شنیدن رفتند، آنانی که به زحمت استاد پیدا کردند یک شبه و بدون مونه ‹برده شدند›.

 

سال نو مبارک. امیدوارم تلاش کنید و ظهور را به نسل حاضر برسانید.