ادبیات داستانی

چند وقت قبل یکی از مجموعه‌های بازی‌سازی برای مشاوره‌ی ساخت شخصیت‌ها با بنده گفتگویی داشتند که پس از این گفتگو، لازم دیدم تا بحث‌های ارائه شده را به صورت یک یادداشت کوتاه منتشر کنم.

این مجموعه در مقابل شخصیت‌پردازی‌های غربی، تصمیم داشتند تا الگوی مناسب‌تری را ارائه بدهند. مثلا در مقابل اسب تک‌شاخ، براق را شخصیت‌پردازی کرده بودند. براق در تاریخ اسلام نام اسبی بوده است که پیامبر در شب معراج بر آن سوار شد و توانایی‌های خاصی داشت که در اسب‌های دنیایی وجود ندارد.

این یک جور مقابله با کاراکترهای غربی است. اما در تقابل اسلام و دنیای مدرن، اولین چیزی که باید پرسیده شود. سطح تقابل است نه یافتن کارکتری برای مقابله. باید پرسید شما در چه سطحی در حال مقابله با تمدن غرب هستید؟ یک کاتالیزور در یک پتروشیمی که از خارج وارد می‌شود را ما عینا می‌سازیم و در همان پتروشیمی استفاده می‌کنیم و این یعنی تقابل. اما در مباحث نظری هم آیا همینطور است؟ آیا قواعد علم اقتصاد را ما به فارسی بنویسیم و در دانشگاه‌های خودمان، با استادهای ایرانی درس بدهیم یعنی تقابل با غرب؟ اگر مثل آمریکایی‌ها ارتش رده‌بندی کنیم و با آن‌ها بجنگیم الان ارتش ما از لحاظ «ساختار سازمانی» در تقابل با ارتش آمریکاست؟ در ادبیات و داستان نویسی هم همین سوال مطرح است. ما در چه سطحی در حال پاسخ به ادبیات غربی هستیم؟ آیا مقابل اسب آن‌ها اسبی از تاریخ خودمان بگذاریم مسئله تقابل ادبی حل شده یا قواعد زیربنای ادبیات ما نسبت به آن‌ها تفاوت ماهوی دارد؟

 

نمایش در اینستا

دریافت ‌pdf

 

طب سنتی و خیانت شاگردان

 

یکی از دسته‌بندی‌های‌ علوم نزد متفکران؛ تقسیم به دو دسته‌ علوم آفاقی (علوم مربوط به مادیات و ظواهر) و علوم انفسی (علوم مربوط به روح و ذات) است. در مسئله صحت آدمی نیز این ترتیب وجود دارد و صحت جسم بعنوان مرکب روح از اهمیت بالایی برخوردار است. در طول ادوار؛ هر تمدن یا امتی به حسب هستی‌شناسی خود با مسئله صحت جسم برخورد کرده است که این امر زمینه ایجاد انواع ورودها به موضوع طب شده و طب‌های سنتی چینی، هندی، یونانی و ایرانی و ... را پدید آورده است. رویکردهای مختلف در سبک‌های طبی تا حدود زیادی در شناخت عناصر مشترک و برخاسته از نوع فهم انسان آن دوره از هستی‌شناسی‌اش بوده. اگر امروز به پدیده طب با دو رویکرد 1.نوع نگاه ما به هستی و 2. متدهای پیشگیری و پیگیری موارد مربوطه به صحت جسم، ورود کنیم؛ متوجه تفاوت‌ها و نیاز به تحولات بسیاری خواهیم شد. شاید طرح سوال به فهم این تفاوت کمک بزرگی کند: اینکه طب سنتی صحت جسم را در کجا و متأثر از چه چیزی می‌بیند و در زنجیره ‹علل› و نوعِ درمان کجای این زنجیره قرار می‌گیرد و در کجای ‹مسیر علل› به حل مساله می‌پردازد.

نمایش در اینستا

دریافت ‌‌pdf

شهوت و حمیت

چندی پیش در مورد تفاوت خدای بیخیال یهود و  رب العالمین اسلام نوشتم. نگاه یهودی به عالم با مشکل «خدایا چرا صدای مرا نمی‌شنوی؟» شروع و با «خدایا چرا جواب مرا نمی‌دهی؟» به اوج می‌رسد. اما نگاه آیت‌مدارانه در اسلام، خدا را در حال هدایت لحظه به لحظه آدمی می‌داند و  تنها کافیست زبانی که خدا به‌وسیله‌ی آن با ما صحبت می‌کند را یاد بگیریم.
اسلام شانس را شرک می‌داند و هیچ‌چیز را اتفاقی نمی‌شمارد. پس بدیهی است که در نگاه اسلامی اتفاقات روزمره جامعه نیز شانسی و یکهویی نیستند. بلکه  آن خدایی که در حال تربیت ماست، لازم دیده که در این برهه این اتفاق به خصوص پدید آید. شاید ما که در پشت پیشخوان مدیریت عالم نیستیم هیچ‌گاه متوجه نشویم که چرا در آن برهه آن اتفاق باید رخ می‌داد اما قطعا حکمت خدای متعال قابل اتکاست؛ کما اینکه جنگ تحمیلی برای انقلاب نوپا به تعبیر بسیاری از انقلابیون ضربه سنگینی بود، اما الان همه می‌دانند که شاید اگر جنگ رخ نمی‌داد، انقلاب به سرعت استحاله و نابود می‌شد.
داستان فوتبال هم از همین سنخ است، شاید برای ما یک موضوع دست‌هزارم باشد و اولویت با ربا و سیاست خارجه و سینما باشد. اما در هر رو در طی مدت کوتاهی اتفاقات مهمی در عرصه عمومی ورزش علی الخصوص فوتبال رقم خورد که مهم‌ترینش پدیده‌های شنیع و بعضا ضددین در  این عرصه بود.  لذا  لازم دیدم من هم چند خطی با رفقا در میان بگذارم:

نمایش در اینستا

دریافت pdf

علیه معماری اسلامی

قاعده استمرار مداوم انقلاب، ما را به این نقطه رسانده که می‌بایست هر حوزه‌ای را مجدد موردمطالعه و بازخوانی قرار دهیم. سیاست و اقتصاد دو مؤلفه‌ای هستند که در امروز جمهوری اسلامی دائم در مورد اسلامی بودنشان مورد پرسش و کندوکاو است. مؤلفه‌های مختلف آن دائماً مورد مداقه و بررسی است؛ چراکه نیازمان، حکومت بر مبنای اسلام است و این نیاز ما را به این نقطه می‌رساند که در دو حوزه اصلی حکومت‌داری یعنی سیاست و پس از آن معیشت (اقتصاد) به دنبال راهکارهایی مبتنی بر مبنای اسلام باشیم؛ مبنایی که بر اساس آن انقلاب کردیم! ‬‬‬

نمایش در اینستا

دریافت pdf

بازگشت به فطرت

ایران اسلامی در مسیر صیرورت خود نیازمند خروج از وضع موجود به وضعی نو و رسیدن به فهمی نو از پیرامون است. برای فهمی نو باید تحولی علمی را آغاز کرد. و اگر این تحول در فلسفه باشد باید نگاهی کلی به سیر تطور اندیشه فلسفه غرب داشت. آنگاه که مفهوم عقلی آیه به آرخه تنزل یافت شروع یک ماجرا و مسیر شد!
ما نیازمند یک خروجیم. خروجی که به مثابه بازگشت به فطرت و عقل است. درست آنچه را که امروز از دست داده ایم.
برای این بازگشت گام نخست خروج از عالم مثل و جوهر است.
اگر با تفاوت حکمت از فلسفه از نگاه اندیشکده آشنا نیستید لطفا ابتدا اینجا را ببنید:

https://ebnearabi.com/4288

اگر هم اهل مداقه هستید، سرفصل فلسفه و حکمت را مطالعه کنید:

http://kolbeh-keramat.ir/CustomCourses

اگر با مبحث قدرریزی آشنا نیستید، باید بگویم بحث جلسه مذکور پیرامون قدرریزی و جزئیات آن است که به عنوان سرفصلی نو در کلبه کرامت طرح می‌شود و متن این نوشته به موضوع اصلی کلاس نپرداخته و صرفا حاشیه‌ای است بر این جلسه که برداشتی خاص را از یکی از نمودارهای این جلسه ارائه داده است. لذا در صورت تمایل به خود جلسه یا سرفصل مراجعه بفرمایید.

نمایش در اینستا

دریافت pdf

پلاک 9

سال 1391 برای طراحی یک ویلا از ما نظر خواستند. نگاه ما به ویلا،‌ یا خانه‌های ییلاقی بر چند پایه استوار بود:

• اول آنکه حضور در ویلا عموما بصورت خانوادگی یا چند خانواده است و محفلی است برای دور هم بودن و لذت بردن از گفتگو و طبیعت.
• دوم آنکه آسایش باید جزو مولفه‌های محوری باشد پس در این طرح تلاش کردم احساسات پنج‌گانه در محیط معذب نباشند. و اتاق‌ها به نحوی باشد که سحرخیزها با نور خورشید بیدار باشند و خواب آلودها در صبح اتاقشان تاریک باشد.
• سوم  آنکه همیشه دغدغه آن را داشتم که قبله در منازل چرا باید زاویه دار باشد. پس برای این طرح به آن توجه کردم و راهکاری را برای آن ارائه دادم.

فایل PDF این طرح و بحث‌های نظری آن را می‌توانید از اینجا دانلود کنید یا برای مشاهده متن آن به ادامه مطلب مراجعه بفرمایید.

انگیزش عمومی؛ مسیری برای اجرای سنت غیرمبدل خدای متعال

 

 

انگیزش عمومی؛ مسیری برای اجرای سنت غیرمبدل خدای متعال
ضرورت تزکیه در کنار تعلیم

 

 

 

«خواسته‌های امام امت به‌عنوان نائب امام عصر را می‌بایست در راستای تعالی امّت دید و این بدان معنی است که همانند زمان هر رسول و امامی این خواسته‌ها با مخالفت‌های اهل طاغوت و هوای نفس مواجه می‌گردد. از همین روست که نباید انتظار داشت تا بدون هیچ اصطکاکی با مخالفان آشکاروپنهان تغییری در ملّت امّت صورت پذیرد.»

 

برای حل هر مسئله‌ای می‌بایست آن مسئله را کلان نگریست؛ تا به همه جوانب و معضلاتش اشراف پیدا کرد. سپس باید آن مسئله را در جورچین زندگی دید تا مبادا راه‌حل ارائه‌شده برای آن خود تبدیل به معضلی برای بخش دیگری شود. پس‌ازآن باید در جورچین عهد آن را دید تا مبادا راه‌حل ارائه‌شده تنها مشکل دنیوی را مرتفع کند و از عاقبت غفلت کرده باشد.

مسئله موردبحث در کرسی حاضر نیز از این قاعده استثناء نیست و ابتدا باید تکلیف آن در بازه معیشت، زندگی و عهد مشخص شود و پس از بررسی حکمت آن به وادی تئوریزیاسیون و فرانماسازی آن ورود کرد. اهمیت بررسی ریشه‌های واقعی هر مسئله‌ای آن‌جا روشن خواهد شد که در صورت عدم رسیدن به ریشه‌ها، راه‌کارهای ارائه‌شده برای حل مسئله سطحی بوده و همه جوانب برشمرده شده را در بر نمی‌گیرد. ازاین‌رو نگارنده تلاش دارد تا به موضوعی بپردازد که فرای بحث اقتصادی صرف، نیم‌نگاهی به درآمدی بر علم انگیزش داشته باشد و از این منظر سطوح عهد تا روی‌کرد را بپیماید و در هر بخش آن‌چه را بیان کند که مصداق بارز آیه شریفه 94 سوره مبارکه حجر[1] باشد. و نه مثال‌های انتزاعی و غیرملموسی که در بدنه جامعه کاربردی برای آن متصور نباشد.

حسین منی و انا من حسین

این حدیث جزو مشهورترین احادیثی است که از رسول اکرم (ص) در حق نواده گرامیش حسین بن علی (ع)، از طریق فریقین نقل شده است. این حدیث را احمد بن حنبل و ترمذی و ابن ماجه از طریق سعید بن راشد از یعلی بن مره نقل کرده و گفته اند که یک روز حضرت پیامبر (ص) به مهمانی تشریف می بردند، در راه به امام حسین (ع) برخورد کردند که با جمعی از کودکان سرگرم بازی بود. حضرت (ص) با مهربانی و خوشروئی او را دنبال کردند تا سرانجام در آغوشش گرفتند، بعد یک دست زیر چانه و دست دیگر به پشت سر او گذارده چهره او را بین دو دست بالا برده، بوسیدند و سپس فرمودند: «حسین منی و انا من حسین، احب الله من احب حسینا، حسین سبط من الاسباط» ، «حسین از من است و من هم از حسینم، هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوست او باد، حسین فرزندزاده ای است از فرزندزادگان انبیاء» . اسباط یعنی فرزند زادگان یعقوب (ع)، در این صورت معنای حدیث این است که حسین همانند اسباط [برای ] یعقوب سبط من است و از نظر ایمان و عصمت و دریافت حقایق وحی، هم پایه انبیاء و برانگیختگان الهی است. حضرت رسول (ص) با این حدیث کمال اتحاد روحی و اتصال معنوی و پیوند قلبی بین خود و حسین بن علی (ع) را بیان فرموده اند. این حدیث از طریق شیعه در کتاب کشف الغمه اربلی و به نقل از او در بحار الانوار مجلسی نقل شده، ولی مأخذ آن همان روایت ترمذی است که سندش به یعلی بن مره ختم می شود که این حدیث را از رسول الله (ص) نقل کرده است . به نوشته آقای بهبودی «در میان علمای اهل سنت، که اغلب از شرح و توضیح این گونه احادیث، دانسته و شناخته دریغ می کنند، تنها قاضی عیاض است که در شرح حدیث حسین منی و انا من حسین به معنای اصیل آن اعتراف و تصریح می کند. او می گوید: گویا رسول اکرم (ص) با تابش نور وحی، آنچه را بین حسین (ع) و قاتلین آن سرور واقع شدنی بود می دانست، و لذا مخصوصا نام حسین (ع) را برد و فهماند که او و حسین (ع) از حیث وجوب محبت و حرمت تعرض و محاربه، چون شخص واحداند، و رسول خدا (ص) به منظور تأکید همین اتحاد و یگانگی فرمودند: هر که حسین را دوست بدارد خدا را دوست داشته، زیرا محبت حسین، محبت رسول خدا، و محبت رسول خدا، محبت خدا است» .